中国南极科考队举行应急消防弃船演练(组图)-时政副刊-时政频道-中工网
Реторичко пита?е (грч. ?ρ?τηοι?, лат. interrogatio) ?е по?ам античке реторике, пита?е на ко?е се не очеку?е никакав одговор и ко?е се постав?а ради постиза?а реторичког ефекта, а не ради доби?а?а информаци?е. То ?е само привидно пита?е, а заправо се ради о афективно наби?ено? категоричко? тврд?и ко?а се формулише као пита?е ради ?аче ув?ер?ивости, ради ожив?ава?а говора, да би се слушалац подстакао на размиш?а?е, ради изражава?а чу?е?а, огорче?а, незадово?ства, мрж?е, сажа?е?а и сл.
У античко? реторици посто?ало ?е више назива за разне подврсте реторичког пита?а: еротеза – пита?е постав?ено да се изазове посебан одговор; еперотезе – кратко емфатичко пита?е ради постиза?а непосредног утиска; антипофора – пита?е ком одмах сли?еди одговор; еротема – пита?е на ко?е ?е одговор очигледан, т?. тврд?а ко?а се ради ?ачег наглашава?а формулише у облику пита?а; пузма – протест у облику пита?а; анаценоза – пита?е упу?ено неко? одре?ено?, стварно? или измиш?ено? особи; симбулеуза – пита?е ко?им се тражи нечи?и сав?ет.
Све поменуте подврсте се могу свести на два основна облика: ?едан у ком ?е смисао такав да одговор може бити само ?Не” – то ?е заправо одрична из?авна реченица преформулисана у упитну; и други, пита?е ко?е изражава престрав?еност, огорче?е, чу?е?е, сажа?е?е, итд., онога ко га постав?а, на ко?е се нема правог одговора, односно, то ?е пита?е ко?е сто?и ум?есто зависне реченице пред ко?ом би ста?але ри?ечи: ?Зар ?е могу?е…” Због сво?е наглашене чулности реторичко пита?е ?е ?едно од на?чеш?их средстава патоса.
У антици ма?стори употребе реторичког пита?а су били Цицерон и Демостен.
Види ?ош
уредиЛитература
уреди- Lausberg, H., Handbuch der literarischen Rhetorik, 1973.